به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، تصور عموم بر این است که برخوردهای تصادفی هنگام بازی از جمله برخورد سر با تیر دروازه یا ضربه محکم آرنج یا پای بازیکنان دیگر، سنگینتر و خطرناک تر از برخورد یک توپ کوچک به سر است؛ اما به گفته محققان کالج آلبرت اینشتین، یک توپ پرباد با سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت بسیار خطرناک تر از برخوردهای شدید تصادفی است.
طبق آمار، بیشتر ضربههای مغزی که در فوتبال رخ داده به سبب برخورد توپ با سرعت بالا به سر فوتبالیستها بوده. گرچه بیشتر این آسیبها همان لحظه خود را نشان نمیدهند، اما به مرور زمان سبب از دست دادن بینایی یا حافظه و حتی ابتلا به آلزایمر منجر میشود. در حقیقت ضربات کوچک که مکرر به سر وارد میشود در نهایت همچون یک ضربه سهمگین باعث آسیب مغزی میشود. پزشکان و محققان این بار ریزتر به موضوع نگاه کرده اند.
یافتههای پروفسور مایک لیپتون، مدیر مطالعات، استاد روانپزشکی، علوم رفتاری و همکارانش که در قالب مقاله ای مفصل در نشریه Frontiers in Neurology (مرزهای مغز و اعصاب) به صورت آنلاین منتشر شد، جامعه ورزشی را بیدار کرد.
به گفته پروفسور لیپتون، هد زدن در فوتبال آسیبهای جبران ناپذیری روی مغز دارد، اما بیشتر از آسیبهای بالینی و ظاهری آسیبهای شناختی است که ساختار عصبی مغز را به شدت مختل میکند.
فوتبالیستهای بسیاری را میشناسیم که هد زدن آنها را به کام مرگ کشانده است. افرادی همچون جفری استل، بازیکن انگلیسی و حسین قاسم از الجزایر که به سبب ضربه مغزی ناشی از هد زدن فوت کردند و البته بسیاری افراد دیگر که به مرور بینایی و حتی حافظه شان را از دست دادند. اما برای اختلالات مغزی و روانشناختی، آمار صحیحی در دست نبود.
گروه محققان کالج آلبرت اینشتین برای کسب نتایج بهتر، پرسشنامههایی در اختیار ۳۰۸ فوتبالیست آماتور در شهر نیویورک قرار دادند. رده سنی شرکت کنندگان ۱۸ تا ۵۵ سال و ۷۸ درصدشان مرد بودند. سوالات پرسشنامه تمام جزییات دو هفته اخیر فوتبالیستها از جمله تعداد هد زدن و ضربات غیر عمدی به سرشان را در برمیگرفت. اغلب سوالات پرسشنامه نیز به روانشناسی رفتاری و شناختی مربوط بود. آسیبهای رشدی تحولی، کارکردهای رفتاری، هیجانی، حافظه، توجه و تمرکز، سرعت پردازش اطلاعات، توانایی استدلال، حل مساله، کارکردهای زبانی، مهارتهای زبانی و کارکردهای رفتاری شرکت کنندگان از طریق سوالات و پاسخهایشان به دقت مورد ارزیابی قرار گرفت.
تمام افراد طی دو هفته ای که پرسشنامه را کامل کردند به طور میانگین ۴۵ بار در فوتبال هد زده بودند و حدود یک سوم آنها، حداقل یک مرتبه به طور تصادفی به سرشان ضربه وارد شده بود.
در بررسی نتایج، بازیکنانی که بیشترین تعداد هد زدن را گزارش کرده بودند ضعیف ترین عملکرد را در پاسخ دهی به سوالات روانی حرکتی و تکلیفهای توجه و تمرکز داشتند. در حالی که عملکرد ضعیف این دو حوزه با آسیبهای مغزی بی ارتباط نیست. در مقابل، ضربههای غیر عمدی و ناخواسته به سر، ارتباطی با موارد شناختی حرکتی، روانی و تمرکز نداشتند.(ایسنا)
نظر شما